Het Afrika avontuur is begonnen..

Lieve allemaal,

Jaa jaaa, het eerste reisverhaal vanuit Kameroen!!
Na de afgelopen week van iedereen afscheid te hebben genomen was het gisterochtend dan eindelijk zo ver, het Afrika avontuur kon beginnen.

Als eerste wil ik alle lieve vrienden, familie en kennissen heel erg bedanken voor de gezellige avond van het ‘afscheidsfeestje’, de leuke cadeautjes, lieve kaartjes en lieve berichtjes. Allemaal echt super leuk, dank jullie wel!!!

Gisterochtend om 8.00 uur op naar het vliegveld. Eenmaal op het vliegveld aangekomen koffers inchecken waarbij we duidelijk hadden gevraagd of onze bagage automatisch zou doorkomen of dat we hier nog wat mee moesten doen. Hierna nog wat gedronken en toen afscheid genomen van de lieve ouders en zussen die er waren. Toch wat traantjes, maar we hadden er alle 3 ook erg veel zin in!!
Toen we bij de douane kwamen, werd onze handbagage gecontroleerd. Het duurde allemaal erg lang en mijn tas werd er natuurlijk tussen uit gepikt. Mijn laptop moest eruit waarna nogmaals mijn bagage door de controle moest. Ik stond te wachten aan de andere kant waar m’n bagage zou komen maar dit schoot voor geen meter op. Er kwam ineens allemaal politie, en ik kreeg het al benauwd.. Gelukkig was dit allemaal niet voor mij, maar met de baggage van de man voor mij was iets mis. Al met al duurde ‘t even maar was er niks aan de hand.

We vlogen eerst naar Istanbul in Turkije, dit ging allemaal prima. Hierna overstappen op een volgend vliegtuig. We zaten rustig in het vliegtuig en gingen net weg, toen Leonie ineens dacht onze bagage te zien. Wij allemaal kijken en ja hoor ook wij dachten ze te zien. De hele vlucht na zitten denken; ja en nu, wat moeten we doen, etc. Maar besloten toch te denken dat het allemaal wel goed komt. Eenmaal aangekomen in Douala, een klein vliegveldje totaal het tegenover gestelde van Schiphol, heeeel lang moeten wachten en ja hoor het bericht kwam dat de koffers er niet waren, van niemand van de vlucht.. Eerst kwam het verhaal dat ze waren meegevlogen naar Libreville (de hoofdstuk van Gabon, landje onder kameroen) waar het vliegtuig naar door zou vliegen, dit omdat het vliegtuig te licht zou zijn dus met de koffers zou het mooi in balans zijn. Nou mooi verhaal maar dit verhaal was het dus niet.. De koffers waren achtergebleven in Istanbul.
Daarnaast kwamen we er ook achter dat er niemand van het guesthouse was om ons op te halen, terwijl we wel 2x gemaild hadden en 2x reactie kregen dat er iemand zou zijn. Gelukkig waren er veel aardige Kameroense en ook nog Duitse mensen op het vliegveld, die allemaal hetzelfde probleem met de koffer hadden. Zij hebben ons nog geholpen met het invullen van onze gegevens bij het vliegveld, het regelen dat iemand ons op kwamen halen en hebben met ons gewacht buiten het vliegveld. Vanavond hopen we onze koffers op te kunnen halen, super fijn we verlangen echt naar onze eigen (schone) kleding en de rest van de inhoud!!

Vandaag onze eerste echte dag, gisteren waren we er pas om 2 uur ’s nachts. Wat je hier allemaal op straat ziet is echt even wennen.. ’s Avonds rijden zonder lichten, geen lantaarnpalen dus heel erg donker, door rood rijden want er komt toch niks aan maar als je groen hebt moet je stoppen, voorrangsregels hebben we nog niet ontdekt als je kunt rijden dan rijden maar, veel personen in 1 auto, brommers met een paraplu erboven tegen de hitte, als je er langs wilt gewoon blijven toeteren, echt van alles ga zo maar door..

Lopen op straat en vooral het oversteken is ook erg oppassen, dat kun je je misschien wel voorstellen als je dit bovenste leest.. Omdat er bijna alleen donkeren mensen op straat zijn hier, kijken ze je allemaal erg aan als blanke, blonde, jonge meisjes. Sommige pakken je vast en zeggen wat in het Frans wat we vaak niet eens kunnen verstaan, haha misschien maar goed ook!

We zijn een aantal keren hier buiten de poort van het guesthouse geweest, je merkt meteen de drukte van de stad en zoals ik al zei dat het allemaal wat gevaarlijker is. Het guesthouse is erg rustig, vanmiddag was er zelfs niemand dus we hadden alles voor onszelf hier. Vanmiddag zijn we ook gaan pinnen met de beste man van het guesthouse hier. Hij rijd ons overal heen als het moet en helpt ons erg goed! Dus op met zijn 6en in de auto en rijden maar. Lekker krap en snikheet maar verder hartstikke gezellig en leuk om een keer in het verkeer te zitten in plaats van er te lopen. Bij de pinautomaat zette de beste man ons af en liet ons pinnen, er kwam meteen politie aan en meteen een probleem dat de man niet goed geparkeerd had. Hij moest betalen om erdoor te mogen, uiteindelijk 3000 frank (650 frank is 1 euro dus reken maar uit, niet erg veel maar voor hier wel). De politie is hier erg corrupt en de beste man vertelde ons dat omdat hij blanke mensen in de auto had zitten, ze dachten dat hij vast wel geld van ons zou krijgen dus dan mocht hij mooi betalen. Erg vreemd, in Nederland zou dit nooit zo gaan.. Verder zijn we nog in de supermarkt geweest waar we eten voor die avond hebben gehaald en hebben we lekkere stukken fruit gekocht aan de straat! Betalen met geld is nog erg vreemd, het lijkt net monopoly geld, omrekenen is best lastig en als je ergens betaald heb je het idee dat iedereen je aankijkt, dit is best moeilijk. De beste man van het guesthouse heeft ons gelukkig hiermee geholpen vandaag, erg fijn! Vanaf morgen zullen we het zelf moeten gaan doen, ik ben benieuwd!!

Verder hebben we vandaag lekker bij het zwembad in de zon gelegen en lekker gezwommen. Even lekker bijkomen van de reis, wennen aan de hitte hier (+30°C), wennen aan de andere omgeving en voorbereiden op reis naar plaats van bestemming!

Vanavond wilden we gaan koken, maar helaas na 100 keer proberen deed het gasfornuis het niet. 's Ochtends hadden we nog water gekookt voor de thee dus we wisten dat hij het moest doen.. We hadden geen idee waar we hier heen moesten gaan, geen idee waar die mensen van het guesthouse hier uithangen. Maar we zagen de tuinman dus we zijn maar daarheen gelopen. Hem gevraagd of hij wist wat we konden doen.. Hij liep met ons mee en ja hoor we kwamen erachter dat het gas op was. Hij wist niet zo goed wat hij moest doen en zei dat het morgen wel weer kwam. Naja voor ons een beetje te laat.. Gelukkig heeft later de beste man nog gas voor ons geregeld zodat we toch nog konden koken!
Toen nog even staan kletsen, de tuinman vroeg waar we vandaan kwamen, wij zeiden the Netherlands en meteeen oooh i love the cheeese. Ook vroeg hij ons onze naam en raakte ons aan, voor ons beetje vreemd. Toen zei hij i'm black, black, black (hij was ook echt heel erg donker) you are white oooh beautiful. Haha dit was erg grappig en weer wilde hij ons steeds aanraken. Aan Anouk vroeg hij zelfs nog of hij mee mocht naar Nederland. Erg grappig en leuke mensen hier!! Ook de beste man van hier lacht veel en echt heel grappig, als hij lacht alleen daar wordt je al vrolijk van!! Hij draait ook erg leuke muziek in de auto en zei ons dat we daar in Njinikom nog meer van zouden horen, ik ben benieuwd heb er nu al zin in!!

Nou het begon al met wat tegenslagen ook natuurlijk al super dingen meegemaakt! Bij de tegenslagen waren gelukkig de meiden van Shisong (Mieke, Ilse en Ingeborg) er, die ons super hebben opgevangen hier en we alles van hen konden lenen als we iets nodig had wat in de koffer zat, super fijn!!! Nogmaaals heel erg bedankt!!

Als vanavond onze koffers er zijn (wat vast goed gaat komen) vertrekken we morgen richting Bamenda en komen we weer een stapje dichter bij onze eindbestemming. De beste man zet ons af op het busstation, we vertrekken om 6 uur zodat we de eerste bus kunnen halen. De bus vertrekt hier pas als hij propvol zit, dus ben benieuwd hoe lang het gaat duren. Hierna een aantal uren in de bus, geen idee hoe lang het nou precies is. Sommige roepen hier 5 uur en andere 8 uur dus we wachten maar af.. In ieder geval tijd genoeg om het land weer een beetje beter te leren kennen! In Bamenda overnachten we 1 nacht en zondag hopen we aan te komen op plaats van bestemming Njinikom.

Tot snel weer! Liefs van Karin

p.s. Foto's probeer ik te plaatsen als ik in Njinikom zit.